Anne Bishop zasłynęła na świecie dzięki serii äTrylogia Czarnych Kamieniö, za którą otrzymała William L. Crawford Award ľ prestiżową nagrodę literacką przyznawaną pisarzom fantasy w USA. W Polsce poznaliśmy tę autorkę dzięki wydawnictwu Initium. äKrólowa Ciemnościö to trzeci i niestety ostatni tom trylogii, wyczekiwany zarówno z niecierpliwością, jak i żalem. Świat przedstawiony w powieści stworzony został z niezwykłą pieczołowitością. Można posunąć się do stwierdzenia, że struktura książki utkana jest równie misternie, co Sieć Czarnej Wdowy. Autorka zadbała o detale, jednocześnie nie zajmując czytelnika zbędnymi opisami i pustymi dialogami, niewnoszącymi niczego do fabuły. Co ciekawe, w świecie Krwawych istnieją dwory, zebrane wokół Królowych ľ czarownic obdarzonych mocą. Magia jest wszechobecna i stanowi część życia, podobnie jak w naszym świecie technologia. Ta matriarchalna koncepcja władzy, oprócz zwolenników, ma wśród czytelników także rzeszę oponentów. Trudno jednak mówić o äKrólowej Ciemnościö jak o książce stricte feministycznej. äKrólowa Ciemnościö ukazuje nam końcowy efekt przemian, jakie zaszły w Jaenelle. To już nie mała dziewczynka, jaką czytelnik poznał w äCórce krwawychö, ani też nastolatka mająca poradzić sobie z mrokami przeszłości, z którą mieliśmy do czynienia w äDziedziczce ciemnościö. Przed nami jawi się dojrzała i w pełni ukształtowana kobieta, Królowa Ebon Askavi. Jeanelle nigdy nie pragnęła władzy, może właśnie dlatego jej rządy są mądre i sprawiedliwe. Królową została bardziej z przymusu i poczucia odpowiedzialności niż chęci. Innymi słowy, sięgnęła po tron, by chronić tych, których kocha, a także krewniaków, którzy nie są w stanie ochronić się sami. Jednak jej moc budzi zazdrość i zawiść. Hekatah i Dorothea mają swoje plany wykorzystania Jeanelle i jej mocy dla własnych korzyści. Ich okrucieństwo, bezmyślność oraz wiecznie niezaspokojone pragnienie władzy jest źródłem większości konfliktów, nieszczęść i bólu w świecie Krwawych. Ich siła zdaje się rosnąć z każdym dniem, a spiski zatruwają umysły i dusze coraz to nowych osób. Nad światem Krwawych pojawia się coraz realniejsze widmo wojny. Podobnie jak wieki temu, konflikt zbierze straszliwe żniwo. Sieci Czarnych Wdów zdają się krzyczeć o zbliżającym się nieszczęściu i przelewie krwi. Jeanelle nie może pozostać wobec tego faktu obojętna, a starając się znaleźć wyjście z sytuacji, gotowa jest poświęcić siebie, by uchronić przed złem tych, za których odpowiada jako Królowa. Podobnie jak zmieniała się Jeanelle, tak też zmienią się pozostali bohaterowie. Deamon, powróciwszy po ośmiu latach z Wykrzywionego Królestwa, zdaje się nie być już tym samym człowiekiem. Choć wciąż kocha Jeanelle ponad wszystko, to jednak waha się, nie wiedząc, czy to, co przeszli przez ten czas, nie przekreśli ich wzajemnych relacji. Nawet przepowiednia mówiąca, że jest on jej przeznaczonym Małżonkiem, nie uspokaja go. Uczucie, jakie od początku trylogii pojawia się między tym dwojgiem bohaterów, zdaje się kwitnąć pomimo wszelkich przeciwności. Jest to jednak miłość trudna, musząca pokonać ból, lęk i krzywdy jakie wyrządzono obojgu. Zmienił się także Lucivar, stał się mężczyzną odpowiedzialnym, opiekuńczym mężem i ojcem, Księciem, który dba o wszystkie kobiety w swym królestwie, ucząc je walki i radzenia sobie bez pomocy mężczyzn. Doskonale odnajduje się na Ciemnym Dworze, z oddaniem służąc swojej Królowej. äKrólowa Ciemnościö to książka pełna poruszających scen walki, wątków obyczajowych, humoru i ironii. Czytając ją, zaśmiewamy się do rozpuku, by kilka kartek dalej gwałtownie rozglądać się w poszukiwaniu chusteczek. Komizm sytuacyjny to, oprócz ironii i czarnego humoru, jeden z największych atutów książki. Akcja toczy się płynnie i konsekwentnie, jednocześnie będąc pełną nagłych i niespodziewanych zwrotów. Dialogi wspaniale budują napięcie, fabułę, jak również ujawniają prawdziwy charakter niektórych postaci. Bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, wyraźnie nakreślonymi, ich uczucia zdają się być prawdziwe, a losy przejmujące i poruszające. Podsumowując nie tylko opisywaną książkę, ale całą trylogię, polecam ją każdemu miłośnikowi fantastyki, thrillerów politycznych, a także książek obyczajowych. Zdecydowanie odradzam czytanie w podróży ľ szkoda byłoby ominąć stację docelową. Jest to jedna z tych pozycji, z którymi należy zaszyć się w jakimś miłym miejscu, ustawiając przy tym metrowy znak äNie przeszkadzaćö.